Η διεθνής κοινότητα έχει κάνει σημαντικά βήματα με στόχο να απαλλάξει τους ανθρώπους από τη φτώχεια. Τα πιο ευάλωτα έθνη, δηλαδή οι λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, τα περίκλειστα αναπτυσσόμενα αλλά και τα μικρά νησιωτικά κράτη, συνεχίζουν να σημειώνουν πρόοδο στη μείωση της φτώχειας. Εντούτοις, η ανισότητα συνεχίζει να υφίσταται, ενώ παρατηρούνται μεγάλες διαφορές στην πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης και σε άλλα αγαθά.
Επιπλέον, ενώ η διαφορά εισοδήματος μεταξύ χωρών έχει μειωθεί, η ανισότητα στο εσωτερικό των χωρών έχει αυξηθεί. Ολοένα και περισσότερο καλλιεργείται η πεποίθηση ότι η οικονομική ανάπτυξη δεν επαρκεί για τη μείωση της φτώχειας, αν η εκείνη –η οικονομική ανάπτυξη- δεν είναι συμμετοχική και δεν περιλαμβάνει τις τρεις διαστάσεις της βιώσιμης ανάπτυξης: την οικονομική, την κοινωνική και την περιβαλλοντική.
Με τον Στόχο 10, ο ΟΗΕ προωθεί την ενδυνάμωση και προαγωγή της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ένταξης όλων, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, αναπηρίας, φυλής, εθνικότητας, καταγωγής, θρησκείας ή οικονομικής ή άλλης κατάστασης.
Σήμερα, φιλοξενούμε τον καθηγητή της GoStudent, Πολυζώη Σπαράγγη,BBA, MSc, ο οποίος μας απάντησε σε κάποια ερωτήματα γύρω από το Στόχο 10:
Στην Ελλάδα του 2023 παρατηρείται ανισότητα εισοδημάτων μεταξύ των ανθρώπων που ζουν σε μεγάλες πόλεις και αυτών της επαρχίας; Αν ναι, πώς επηρεάζει η ανισότητα αυτή την ανάπτυξη αυτών των περιοχών;Πολυζώης: Στην Ελλάδα του 2023, κύρια γεωγραφική διαφοροποίηση της εργασίας είναι ότι στην επαρχία γίνεται ουσιαστικά το σύνολο της πρωτογενούς παραγωγής -γεωργικής και κτηνοτροφικής- ενώ στα μεγάλα αστικά κέντρα λαμβάνει χώρα κυρίως η διακίνηση και μεταπώληση προϊόντων και η παροχή υπηρεσιών. Βασικό θέμα που αποτελεί και ρίζα σε πολλά προβλήματα είναι η έλλειψη διαφάνειας στις συναλλαγές, κοινώς το «μαύρο» χρήμα και η «μαύρη» εργασία. Η κατά κανόνα υψηλή φορολόγηση αποτελεί τροχοπέδη σε επιχειρήσεις -μικρές, κυρίως, οι οποίες είναι πολύ περισσότερες από τον Μ.Ο. της Ε.Ε.- αλλά και στους ελεύθερους επαγγελματίες να εμφανίζουν νόμιμα τις αγοραπωλησίες προϊόντων και υπηρεσιών τους. Έτσι, τα στοιχεία που διατίθενται μπορεί να απέχουν πολύ από τα πραγματικά, και στις δύο κατηγορίες. Εντούτοις, η πληθώρα των επιχειρήσεων Β2Β βρίσκονται στα μεγάλα αστικά κέντρα, εκεί, δηλαδή, όπου υπάρχει και πληθώρα τρίτων επιχειρήσεων που αποτελούν δυνητικά πελάτες τους, και οποιαδήποτε ξένη εταιρεία επιλέγει ως έδρα κάποιο αστικό κέντρο, Κατ’ αυτόν τον τρόπο, διαιωνίζεται ένα σπιράλ, όπου στις μεγάλες πόλεις υπάρχει πολύ μεγαλύτερο πλήθος προσφερόμενων θέσεων εργασίας, απ’ ότι στην επαρχία.
Πολυζώης: Για να «ξεφύγει» κάποια μικρή πόλη από το σπιράλ, που περιγράφηκε ανωτέρω, πρέπει να υπάρξει σημαντική ώθηση σε πολλούς τομείς, τόσο εκ μέρους των ιθυνόντων της αλλά και εξωγενείς. Ένα από τα παραδείγματα μικρομεσαίας πόλης, που τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται, είναι η Καλαμάτα. Αρχικά, η ευρύτερη περιοχή της είναι προικισμένη με ελαιόδεντρα, που παράγουν ένα από τα σημαντικότερα προϊόντας της χώρας: το ελαιόλαδο, αλλά και τις ελιές. Πέραν τούτου, τα τελευταία χρόνια αναπτύσσονται και αξιοποιούνται τουριστικά μικρά και μεγάλα παραθαλάσσια θέρετρα στο νομό, τα οποία αποτελούν κάθε χρόνο πόλο έλξης για διεθνούς φήμης επιχειρηματίες και ιδιώτες. Επίσης, πλέον στην Καλαμάτα υπάρχει σταδιακά μεγάλη ανάπτυξη και σε πολλούς άλλους τομείς, ενώ γίνεται προσπάθεια να αξιοποιηθεί η θέση της πόλης και μέσω του λιμανιού και του αεροδρομίου που υπάρχουν, αλλά και της οδικής εγγύτητάς της με την πρωτεύουσα (250 χλμ).
Πολυζώης: Κατά την προσωπική μου άποψη, οι έντονες παρεμβάσεις τόσο εντός ιδιωτικών επιχειρήσεων όσο και γενικότερα στην οικονομία ενός κράτους θεωρούνται επιβλαβείς. Στο δημόσιο λόγο κυριαρχούν οι αντιλήψεις περί φοροδιαφυγής και αναξιοκρατίας σε προσλήψεις και προαγωγές. Έτσι, μία επιπλέον προαγωγή και προώθηση (πχ με μεθόδους ποσόστωσης επί του συνόλου) συγκεκριμένων ομάδων ατόμων απλά επιτείνει την αναξιοκρατία και μάλιστα με κοινωνικά νομιμοφανή τρόπο. Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω, για μια βιώσιμη ανάπτυξη αρχικά πρέπει να προωθηθεί η καλλιέργεια κλίματος αλληλοκατανόησης και αλληλοεκτίμησης από όλους και προς όλους. Ως επιστέγασμα τούτου, θα ήταν ωφέλιμο όλοι οι άνθρωποι αλλά ιδίως όσοι αισθάνονται ότι αντιμετωπίζουν διακρίσεις, είτε έχοντας επίκτητες είτε έμφυτες αδυναμίες και μειονεκτήματα σε σύγκριση με τον μέσο όρο των υπολοίπων μελών του κοινωνικου συνόλου, να ενημερωθούν σφαιρικά ούτως ώστε να προσπαθήσουν να υπερκεράσουν αυτές τους τις -ουσιαστικές ή τεκμαρτές- αδυναμίες και να επικεντρωθούν στα φυσικά τους χαρίσματα, ιδίως στις τέχνες, που καλλιεργώντας τα θα μπορέσουν να αποκτήσουν συγκριτικό πλεονέκτημα. Έτσι, μέσα από την επαγγελματική κατάρτιση επέρχεται και περεταίρω κοινωνικοποίηση, ανταλλαγή απόψεων και ενσυναίσθηση. Ως παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί η περίπτωση του 28χρονου σήμερα Ζυλιέν Μακαλού, ο οποίος ήρθε στη χώρα μας 16 ετών ως μετανάστης από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό όπου η οικογένειά του αντιμετώπιζε πολιτικές διώξεις. Αν και πέρασε μέρες που κυριολεκτικά κοιμόταν σε παγκάκια, έχοντας δυνατή θέληση να αλλάξει τη μοίρα του, πήγε σχολείο, διάβασε, πέρασε στις Πανελλήνιες πρώτος στη σχολή του, συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές και πλέον έχει δημιουργήσει τη δική του εταιρεία στον κλάδο των ταχυμεταφορών, ενώ είναι μέλος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για θέματα ένταξης και έχει μιλήσει στο Ευρωκοινοβούλιο για αυτό. Είναι παντρεμένος και έχει μια κόρη 2 ετών. Όπως χαρακτηριστικά λέει: «Στόχος μου δεν είναι να έχω εκατομμύρια, αλλά να βοηθήσω εκατομμύρια ανθρώπους. Το παρελθόν ήταν δύσκολο για όλους μας, αλλά δεν πρέπει να κλαίμε. Πρέπει να δεχτούμε την πραγματικότητα ότι τώρα δεν έχω τίποτα, αλλά πρέπει να δω πώς θα προχωρήσω. Με το να μείνεις μέρες και νύχτες σε ένα κρεβάτι και να κλαις για το σπίτι σου που δεν υπάρχει πια, βάζεις τον εαυτό σου και τη ζωή σου πίσω.»
